Ciąża u psa trwa około 2 miesiące, średnio 63 dni (59-67). Dokładna długość trwania ciąży zależeć będzie od wielu czynników, zarówno od cech danej suki, jak i warunków otoczenia. Charakteristika ochorenia: Benígna hyperplazia prostaty je najčastejšie ochorenie prostaty u psa. V priebehu starnutia sa u psa prostata zväčšuje. Do 4 - 5 rokov veku sa prostata zväčší u 50 % psov. Dochádza k zmnoženiu žľaznatého tkaniva prostaty a zvyšuje sa vaskularizácia (prekrvenie) prostaty. Ďalším ochorením, ktoré Průjem u psa nepodceňujte. Na prvním místě by měla být prevence. Při venčení dávejte pozor, aby váš pes nesežral kde co. Samozřejmě krmte svého psa výhradně krmivem pro psy s ohledem na jeho věk, stáří, plemeno či zdravotní stav. Přestože to možná můžete myslet dobře, nekrmte svého psa od stolu. Lęk separacyjny to jeden z rodzajów doświadczanych przez psy problemów separacyjnych, które nasiliły się w trakcie pandemii. Jak zawsze, aby wiedzieć, jak dany problem rozwiązać, musimy poznać jego przyczynę. Omówimy zatem najpierw różne podłoża problemów separacyjnych u psa, aby wiedzieć, jak podejść do zapobiegania im i Pierwsza cieczka pojawia się po osiągnięciu dojrzałości płciowej psa. Dzieje się to zwykle w pierwszym roku życia, ale u części samic pojawia się dopiero w drugim. U psów małych ras ruja występuje średnio między 5, a 12 miesiącem życia. Późniejsze pojawienie się pierwszej cieczki jest charakterystyczne dla ras olbrzymich. Wg mnie to "czerwone" to właśnie prącie, które wysuwa się z napletka. Jak się wysunie cały, co nic dziwnego, że prawie sięga podłogi, bo york jest mały. Nie ma co się tu wstydzić takich anatomicznych nazw narządów rozrodczych. Słowo penis posiada 11 synonimów w słowniku synonimów. Synonimy słowa penis: członek, fallus, prącie, męski narząd płciowy, męski członek, męskie 0HEx. zapytał(a) o 20:15 Etapy zapłodnienia u psa Jak następuje zapłodnienie u psa. W jakich warunkach i kiedy. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 18:05: Chcesz szczegółowo czy w skrócie?Zapłodnienie suki bez doszło do zapłodnienia suka musi być w odpowiednim momencie cyklu reprodukcyjnego. Okres rui zaczyna się gdy przysadka (gruczoł) rozpoczyna produkcję hormonu dojrzewania pęcherzyków, który powoduje, że jajniki zaczynają produkować pęcherzyki jajnikowe i hormon estrogen. Pod wpływem innego hormonu pęcherzyk dojrzewa i uwalnia komórki jajowe do jajowodu, gdzie potrzebują one około trzech dni aby całkowicie dojrzeć i być gotowe do przyjęcia plemnika. Wówczas suka jest gotowa dopuścić do siebie samca celem kopulacji i uzyskania w ten sposób jego nasienia do zapłodnienia komórek jajowych. Macica suki ma kształt litery Y, dwa tzw. rogi macicy zakończone jajowodami i część właściwą macicy połączoną z pochwą. Połączenie to jest bardzo ciasne (rozszerza się dopiero podczas rodzenia szczeniąt) i uwypuklone lekko do wnętrza pochwy. Ma to na celu chronić rozwijające się płody przed przypadkowym wypchnięciem w czasie aktywności samicy, pozwalając jej na całkowitą sprawność ruchów aż do chwili porodu. Jednocześnie to ciasne połączenie pochwy z macicą utrudnia to w jakiś sposób dotarcie nasienia samca do komórek jajowych znajdujących się w jajowodach. Samo złożenie nasienia w pochwie suki nie gwarantuje zapłodnienia komórek jajowych suki, bo nasienie nie jest w stanie dotrzeć samoistnie do macicy. Narządy te są ściśnięte na płasko poprzez inne, sąsiednie narządy wewnętrzne i poruszanie się w nich plemników było by bardzo utrudnione. Anatomia natury znalazła jednak na to odpowiedni sposób aby zapłodnienie suki odbyło się nadzwyczaj sprawnie. W tym celu penis samca psa ma specjalnie do tego przystosowane kształty. W stanie spoczynku psi penis znajduje się w napletku i zaopatrzony jest w kość prącia, która u dużych osobników może dochodzić do 15 centymetrów długości (sam penis, w czasie erekcji w pochwie ok. 25 cm ). Kość ta oraz smar poślizgowy wydzielany przez wewnętrzną błonę napletka nadzwyczajnie ułatwiają samcowi wprowadzenie prącia do pochwy suki. Wystarczy, że samiec nakryje samicę i trafi czubkiem penisa w waginę suki a prącie gładko wskoczy do jej pochwy. Gdy to nastąpi, mięśnie okrężne wokół ujścia pochwy zaciskają się powodując pełną erekcję samczego członka. Psi penis w czasie erekcji szczelnie wypełnia pochwę, dodatkowo u jego podstawy wytwarza się zgrubienie podobne do złożonej pięści, które szczelnie zamyka pochwę od środka i uniemożliwia parze rozdzielenie się podczas kopulacji i wypływowi nasienia na zewnątrz. Cały wytrysk nasienia składa się z trzech etapów. Pierwszy etap to wytrysk płynu prostaty, mający na celu oczyścić przewód moczowy. Występuje on już wtedy gdy samiec dopiero usiłuje wsunąć prącie do pochwy suki. Drugi etap to wytrysk spermy zawierającej plemniki. Występuje on dopiero wtedy gdy psi członek osiągnie całkowitą erekcję, wypełniając szczelnie suczą pochwę i uniemożliwiając nasieniu wypływ na zewnątrz. Jest to zaraz po tym jak samiec zsunie się już z suki i stanie obok niej lub obróci się do niej tyłem. Trzeci etap to opróżnianie gruczołów dodatkowych. Gruczoły dodatkowe dostarczają dużej ilości płynu, w którym plemniki mogą poruszać i stanowi ich odżywkę. Ten etap trwa nawet do jednej godziny, aż erekcja członka ustąpi i zwierzęta rozdzielą się. W ten sposób mieszanka plemników i płynu zostaje wtłoczona pod ciśnieniem do macicy i pozostaje tam bezpieczna i nie narażona na wydalenie, gdzie plemniki oczekują lub poszukują, kierując się sygnałem chemicznym ,dojrzałych komórek jajowych by je zapłodnić. Plemniki w takim środowisku mogą przetrwać do kilku dni czekając na kolejno dojrzewające komórki jajowe. Dojrzała komórka jajowa poprzez sygnały chemiczne wyczuwa najbliższy, pierwszy plemnik i otwiera dla niego swoją błonę by plemnik mógł do niej wniknąć. Podczas wnikania do komórki jajowej, plemnik odrzuca swój ogonek, który dotychczas służył mu do poruszania się. Gdy plemnik wniknie już do wnętrza komórki, błona zamyka się i nie przepuszcza już do wnętrza komórki innych plemników. Zapłodnienie wygrywa pierwszy plemnik. Zapłodniona komórka ulega podziałowi na więcej komórek i po kilkunastu dniach zagnieżdża się w jednym z rogów macicy, gdzie wkrótce wytworzy rozwijający się płód połączony z organizmem matki łożyskiem wczepionym w tkankę macicy. Płody rozwijają się w obu rogach macicy, tam gdzie powstały jaja, które zostały zapłodnione. Odpowiedzi No pies z suką podczas rui no i sex i tyle. Suczka jest w ciąży. Tak jak no u ssaków... EKSPERTDeliya odpowiedział(a) o 21:42 A co Cię to? Jak będziesz mieć rasowego psa, wygrasz konkursy i zainteresujesz się hodowlą to się dowiesz. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Mówiąc o urazach ortopedycznych, których doznają psy , mamy na myśli wszelkie urazy tkanki kostnej i mięśniowej powstałe w wyniku działania czynnika zewnętrznego. Urazy te nie należą do rzadkości, zdarzają się szczególnie psom aktywnym fizycznie. To właśnie psy sportowe, intensywnie trenujące konkretną dyscyplinę sportu kynologicznego, są najbardziej narażone na tego typu kontuzje. Do najczęstszych urazów ortopedycznych zalicza się: złamania, uszkodzenia więzadeł, naciągnięcie lub zerwanie ścięgien i mięśni, zwichnięcia stawów oraz naderwania torebek stawowych, a także stłuczenia. Spis treści:1. Jak rozpoznać urazy ortopedyczne u psa?2. Jak rozpoznać złamaną kończynę? oto najczęstsze objawy3. Co zrobić, gdy stwierdzimy uraz ortopedyczny u psa?4. Jak założyć psu opatrunek?5. Rodzaje złamań i innych urazów ortopedycznych u psa6. Leczenie urazów ortopedycznych u psa7. Rehabilitacja psa8. Zoofizjoterapia zwierząt to przede wszystkim9. Czy urazom ortopedycznym u psów można zapobiec? Drugą grupą pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko urazu ortopedycznego, są po prostu psy aktywne na co dzień. Szalone zabawy, szybkie bieganie, nagłe zrywy, skoki, aportowanie, gonitwy z innymi czworonogami – tego typu aktywności sprzyjają niestety takim urazom. Również okres zimy i śliskich, oblodzonych chodników to czas częstszych kontuzji. Do urazu może dojść w wyniku zderzenia z innym psem, uderzenia o kamień, mur, a także z powodu upadku np. podczas zbiegania z wysokości lub w wyniku wypadków komunikacyjnych. Te ostatnie nie należą do rzadkości i w ich wyniku często powstają rozległe i skomplikowane urazy ortopedyczne. W takich sytuacjach warto znać podstawy pierwszej pomocy, gdyż w wyniku wypadku mogą powstać dużo większe obrażenia, a nawet może nastąpić utrata przytomności czy oddechu. Dlatego tak ważne jest, aby każdy właściciel wiedział, jak postępować w takiej sytuacji. JAK POMÓC SWOJEMU PSU? POZNAJ ZASADY PIERWSZEJ POMOCY W tym artykule skupimy się na urazach ortopedycznych. Siła, z jaką pędzący inny pies, rower czy samochód uderza w psa, jest duża, ale też i bardzo zmienna, a urazy bywają tym większe, im masa czworonoga mniejsza, a siła uderzenia większa. Trudno zatem przewidzieć, jakie obrażenia powstaną u czworonoga na skutek wypadku – mogą to być niewielkie pęknięcia kości, ale też wieloodłamowe złamania i zwichnięcia stawów. Każda z kości może zostać złamana – kręgosłup, kości twarzoczaszki, żebra czy kończyny. Niektóre z powstałych urazów wymagają natychmiastowej, wielogodzinnej operacji, a później rehabilitacji pacjenta. Urazy takie, jak np. zwichnięcie rzepki w stawie kolanowym, mogą przydarzyć się w domu, podczas energicznego zeskakiwania z kanapy. Nie są to nagłe urazy ortopedyczne i najczęściej nie wymagają natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Jednak i w takim wypadku nie wolno zwlekać z wizytą u lekarza weterynarii. Nie zapominajmy także o złamaniach patologicznych, czyli takich, gdy kość objęta jest procesem chorobowym, np. nowotworem. W takim przypadku pies nie musi wykonywać żadnych gwałtownych ruchów czy przeciążeń, a osłabiona kość potrafi się złamać nawet podczas spokojnego, codziennego spaceru. To, jakiej pierwszej pomocy musi udzielić właściciel, zależy przede wszystkim od rozległości i skali powstałych urazów. Jeżeli uraz jest niewielki, np. zdarzył się w domu i pies panikuje, piszczy, biega, to w pierwszej kolejności należy określić, czy dana kończyna faktycznie uległa uszkodzeniu. Zdarzają się bowiem przypadki, kiedy pies w panice po niewielkim urazie nie obciąża kończyny, ale po 15 minutach wszystko wraca do normy i chód jest prawidłowy. Po dotarciu do gabinetu weterynaryjnego piesek radośnie biega i się cieszy. Jeśli jednak takie sytuacje zdarzają się często, warto skonsultować się z ortopedą, gdyż może to być przewlekły problem ortopedyczny (np. zwichnięcie rzepki), który wymaga dokładniejszej diagnostyki. Rzepka po kilku, kilkunastu minutach wskakuje z powrotem na swoje miejsce, kulawizna ustaje i pozornie wydaje się, że pies jest zdrowy. Jak rozpoznać urazy ortopedyczne u psa? Inaczej jest po większym wypadku, np. komunikacyjnym. Zdarza się bowiem, że pod wpływem adrenaliny i wskutek doznanego szoku pies nadal obciąża chorą kończynę. Bywają również sytuacje, kiedy trudno określić, czy pupil faktycznie doznał urazu, gdyż pod wpływem stresu po prostu tego nie okazuje. Najczęstsze złamania u psów to: złamania kości miednicy, szczęki, kręgosłupa oraz kończyn. W przypadku kończyn u zwierząt złamaniu ulegają przeważnie kości długie, najczęściej kość udowa. Złamany kręgosłup lub miednica przede wszystkim objawiają się paraliżem psa. Przy złamaniu szczęki natomiast pysk będzie zniekształcony i może pozostawać stale otwarty. Jak rozpoznać złamaną kończynę? Oto najczęstsze objawy 1. Kończyna jest mocno bolesna, pies jest nerwowy, agresywny lub wyje z bólu, w szczególności podczas próby dotknięcia łapy. 2. Może pojawić się obrzęk tkanek miękkich na chorej kończynie. 3. Pies nie obciąża chorej kończyny (unosi ją nad ziemią), kuleje. 4. Niekiedy może być widoczne wyraźne zniekształcenie kończyny. 5. Kończyna może zwisać bezwładnie. 6. W przypadku złamania otwartego kości mogą wystawać z krwawiącej rany. pies nie jest w stanie ruszać łapą. Co zrobić, gdy stwierdzimy uraz ortopedyczny u psa? Gdy stwierdzimy u psa uraz ortopedyczny, należy udzielić mu podstawowej pierwszej pomocy, a przede wszystkim jak najszybciej przewieźć go do lecznicy weterynaryjnej. Ograniczenie ruchomości psa (przy podejrzeniu urazu kręgosłupa) lub ograniczenie ruchomości ogona czy złamanej kończyny zapobiega ewentualnym dalszym powikłaniom. Ważne jest, aby pupil nie wykonywał żadnych energicznych i gwałtownych ruchów, nie biegał spanikowany, nie obciążał chorej kończyny czy nie przeciążał zwichniętego stawu. Pierwsza pomoc udzielana przez opiekuna powinna polegać głównie na zabezpieczeniu psa oraz na ograniczeniu jego ruchów. Nie chodzi tu o skomplikowane opatrunki – zbytnie manewrowanie wokół chorej kończyny bez podstaw fachowej wiedzy o pierwszej pomocy może wręcz pogłębić uraz i spowodować np. przemieszczenie kości. Zabezpieczenie psa to przeniesienie go w bezpieczne miejsce, np. na chodnik czy pobocze lub do bagażnika samochodu. Ograniczenie ruchu zależy od skali urazu, ale przede wszystkim chodzi tu o zapięcie psa na smycz czy też wzięcie go na ręce. Chwytamy pupila jedną dłonią pod szyją, tak aby opierała się na klatce piersiowej, a drugą dłonią pod jamą brzuszną. Jeśli pies jest za ciężki aby go podnieść, należy zaimprowizować nosze (dywanik samochodowy, kurtka, deska) i poprosić kogoś o pomoc. W przypadku nieznacznej kulawizny warto delikatnie poruszać kończyną w celu sprawdzenia ruchomości stawów, poszukać oznak pęknięcia na skórze czy opuszce palcowej, a także sprawdzić, czy nic nie tkwi między opuszkami. W przypadku, gdy nie ma możliwości szybkiej wizyty u lekarza weterynarii, a ogon lub kończyna są złamane i wymagają stabilizacji, można wykonać bandażowanie tzw. metodą Roberta Jonesa. Wymaga ona bandaża gazowego, elastycznego oraz waty bawełnianej w rolce. Wykonując ten opatrunek, należy owinąć całą kończynę, zarówno w miejscu złamania, jak i ponad nim i poniżej niego. Ważne, aby unieruchomić dwa sąsiadujące ze złamaniem stawy. Jak założyć psu opatrunek? Jeśli złamanie jest otwarte (przerwana jest skóra), ranę można oczyścić płynem fizjologicznym. Jeśli krwawienie jest intensywne, pamiętajmy, aby najpierw zatrzymać krwotok, uciskając w miejscu krwawienia. W tym miejscu należy przyłożyć jałowy opatrunek. ZOBACZ, JAK OPATRZYĆ ZRANIONĄ ŁAPĘ PSA Opatrunek na kończynie staraj się robić delikatnie, nie wywołując bólu i nie trzymając łapy zbyt mocno. Najpierw należy owinąć kończynę warstwami waty, od dołu do góry, a następnie bandażem gazowym, wykonując okrężne ruchy z góry na dół i z dołu do góry, przynajmniej kilka razy. Ważne jest, by nie ściągać bandaża zbyt mocno, aby nie zaburzyć krążenia krwi w kończynie! Na koniec należy zakończyć opatrunek bandażem elastycznym, wykonując analogiczne okrężne ruchy, tworząc kilka warstw. Podczas zakładania opatrunku należy sprawdzać, czy wystające spod niego palce są ciepłe i czy po uszczypnięciu pies nimi rusza. Jeśli nie, należy jak najszybciej zdjąć opatrunek. Takie zabezpieczenie powinno chronić kończynę przez kilka godzin. Pamiętajmy jednak, że na ogół nie ma potrzeby samodzielnego wykonywania opatrunków czy usztywniania kończyn twardymi przedmiotami. Najważniejsza jest szybka i odpowiednia konsultacja weterynaryjna. Pod żadnym pozorem nie wolno również podawać psu leków przeciwbólowych na własna rękę! Po pierwsze większość leków z ludzkiej apteczki nie może być stosowana u zwierząt, po drugie pacjent może wymagać natychmiastowego znieczulenia, a podane leki mogą zaburzyć jego przebieg. ZOBACZ, CO POWINNO ZNALEŹĆ SIĘ W PSIEJ APTECZCE Kontuzjowanego psa należy jak najszybciej przetransportować do gabinetu weterynaryjnego. Po wypadku badanie kliniczne pacjenta oraz stabilizacja jego stanu ogólnego – jeśli tego wymaga – są priorytetem. Pamiętajmy o ryzyku poważnych obrażeń wewnętrznych, które mogą wystąpić w wyniku wypadku! W dalszej kolejności należy ocenić i sklasyfikować uraz ortopedyczny. W tym celu trzeba wykonać badanie neurologiczne, ortopedyczne oraz badanie obrazowe pacjenta (RTG, CT, niekiedy konieczne jest MRI). Podstawowym narzędziem diagnostycznym, które jest dostępne w większości gabinetów, jest właśnie badanie radiologiczne. Zdjęcia rentgenowskie należy wykonać w odpowiednich projekcjach, w zależności od urazu. Niekiedy, w celu bardziej precyzyjnej diagnostyki, wymagana jest sedacja pacjenta (znieczulenie). Postępowanie medyczne oraz rokowanie zależą od skali urazu, czyli np. rodzaju złamania. Do najgorszych złamań należą złamania wieloodłamowe lub też złamania powikłane infekcjami. Niekiedy urazy są na tyle poważne i rozległe, że lekarz może podjąć decyzję o amputacji kończyny. Rodzaje złamań i innych urazów ortopedycznych u psa W medycynie weterynaryjnej wyróżniamy trzy rodzaje urazów ortopedycznych, które są wyróżniane ze względu na konieczność interwencji chirurgicznej: 1. Ciężkie – złamania otwarte (z przerwaniem ciągłości skóry), złamania czaszki, kręgosłupa oraz zwichnięcia stawów. Te urazy wymagają natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. 2. Średnio ciężkie – złamania przynasadowe, zwichnięcie głowy kości udowej, zwichnięcie stawu barkowego, łokciowego, złamania kości ramiennej, złamania miednicy, złamania kości prącia. Urazy te wymagają dość szybkiej interwencji weterynaryjnej. Zwlekanie kilka dni może być wywołać poważne powikłania. 3. Lekkie – złamania łopatki, kości miednicznej, złamania typu zielona gałązka oraz złamania kości długich. Tego typu urazy nie wymagają wczesnej interwencji medycznej, mogą one nie wymagać zabiegu chirurgicznego, a jedynie odpowiedniego opatrunku czy postępowania. Nie oznacza to jednak, że mogą być lekceważone! Leczenie urazów ortopedycznych u psa Leczenie urazów ortopedycznych zależy od ich rodzaju oraz rozległości. W przypadku złamań ortopeda-chirurg dostosuje najlepszy sposób zespolenia kości do danego przypadku. Metody te zależą od wielu czynników, takich jak: miejsce złamania, wiek zwierzęcia, masa ciała, rasa psa, jego przeznaczenie (pies aktywnie trenujący czy pies kanapowy) oraz od możliwości finansowych właściciela. Dostępne metody osteosyntezy to przede wszystkim metody wewnętrznej (gwoździe śródszpikowe, płyty, bioimplanty, śruby, druty), jak i zewnętrznej stabilizacji kości. Zabiegi ortopedyczne bywają skomplikowane i niekiedy trwają nawet kilka godzin, wymagają odpowiedniego znieczulenia oraz wysokiej sterylności okołooperacyjnej. Aktualnie ortopedia weterynaryjna jest wciąż rozwijającą się dziedziną, a dostępne metody i sposoby leczenia nie odbiegają od standardów stosowanych w medycynie ludzkiej. W niektórych przypadkach zalecane są także opatrunki usztywniające, wykonane z opatrunku żywicznego czy też (coraz rzadziej stosowanego) gipsu. Zabieg chirurgiczny to pierwszy etap leczenia w przypadku złamań kości, rekonstrukcji zerwanego więzadła czy nastawienie zwichnięcia. W każdym z wymienionych przypadków po zabiegu na pewien czas ograniczona jest ruchliwość kończyny, co może powodować wiele powikłań, jak np. obrzęki czy przykurcze mięśniowe. Dlatego też kolejnym, bardzo ważnym, etapem powrotu psa do zdrowia po urazie jest jego rehabilitacja. Rehabilitacja psa Rehabilitacja stanowi bardzo ważny element leczenia urazów ortopedycznych u zwierząt. Celem rehabilitacji jest przede wszystkim przywrócenie funkcjonalności kończyny oraz jej pełnej ruchomości. Dodatkowo zapobiega ona przykurczom czy zrostom oraz obniża napięcie mięśniowe mniej używanej kończyny. Rehabilitacja redukuje także obrzęki, ból pourazowy i pooperacyjny oraz minimalizuje stan zapalny. Pomaga także usprawnić kończynę po urazach tkanek miękkich (mięśni, ścięgien). Odpowiednie zabiegi rehabilitacyjne pozwalają na krótsze leczenie farmakologiczne bólu czy stanu zapalnego łapy. Podczas zabiegów następuje usprawnienia przepływu krwi czy limfy oraz poprawy działania układu neurologicznego. Do najczęstszych urazów, które wymagających rehabilitacji, należą: zerwanie więzadła krzyżowego przedniego, zapalenie pochewki mięśnia dwugłowego, zwichnięcia rzepki oraz złamania. Zabiegi oraz metody są dostosowywane indywidualnie do przypadku oraz do stopnia uszkodzenia. Zoofizjoterapeuta powinien być zapoznany z pełną kartoteką oraz historią leczenia pacjenta. Najczęściej ortopedzi współpracują z fizjoterapeutami oraz pozostają w stałym kontakcie w sprawie danego pacjenta. Zoofizjoterapia zwierząt to przede wszystkim 1. Zabiegi fizykalne: – pole magnetyczne, – laseroterapia, – jonoforeza, – TENS (działanie przeciwbólowe), – leczenie ultradźwiękowe (UD), – termoterapia (zimnolecznictwo, ciepłolecznictwo, RICE, MEAT), – elektrostymulacja, 2. Ćwiczenia bierne i aktywne (kinezyterapia). 3. Hydroterapia, np. ćwiczenia na bieżni wodnej. 4. Masaże (masaż funkcyjny, masaż poprzeczny głęboki, metoda ucisku i rozciągania mięśni). Rehabilitacja kończyny po urazie trwa od kilku do kilkunastu tygodni, w zależności od rodzaju urazu. Spotkania z zoofizjoterapeutą powinny być regularne, a zalecone ćwiczenia można wykonywać częściowo w domu. Zatem rehabilitacja to długotrwała część leczenia po urazie ortopedycznym. Jednak przynosi ona niesamowite korzyści u psich pacjentów. U psów sportowych zabiegi rehabilitacyjne nie tylko są kluczowe, by po urazie pies powrócił sprawny do kariery sportowej. Są także stosowane regularnie w celu utrzymania właściwej formy przez cały rok. Podczas rekonwalescencji ważne jest także, aby utrzymać odpowiednią masę ciała psa. Niekiedy wymagane jest jej obniżenie, aby powrót do zdrowia przebiegał sprawniej. Należy także wykonywać kontrolowane ruchy ściśle według zaleceń lekarza weterynarii. W przypadku niektórych zabiegów, jak np. po rekonstrukcji więzadła krzyżowego, ograniczenia ruchu nie muszą być tak duże jak w przypadku osteosyntezy złamania metodą zewnętrzną. Ważne, aby właściciel nie sugerował się aktywnością pupila i jego ochotą na bieganie. Po tak skomplikowanych zabiegach nie można patrzeć jedynie na chęci psa, należy kierować się rozsądkiem. To my jako właściciele zwierzęcia jesteśmy odpowiedzialni za jego powrót do zdrowia i jeśli lekarz nie pozwala na swobodne bieganie czy długie spacery, to nie możemy pupilowi na nie pozwolić. Czy urazom ortopedycznym u psów można zapobiec? Trudno mówić o zapobieganiu urazom ortopedycznym w przypadku nagłych wypadków. Jednak w przypadku psów sportowych odpowiednio dostosowane do danej dyscypliny treningi oraz indywidualne schematy ich stosowania pozwalają na utrzymanie dobrej kondycji psa i ograniczają ryzyko kontuzji. Takie wnioski wysuwa się na podstawie analizy analogicznych urazów występujących u trenujących ludzi czy u koni sportowych. I tak np. u 60% biegaczy urazy ortopedyczne wynikają z błędów treningowych, jak np. przetrenowanie bądź nieregularność treningów. Tak więc chcąc uprawiać z pupilem np. agility, należy zapoznać się z odpowiednimi ćwiczeniami, aby wzmocnić siłę psa oraz wytrenować jego gibkość oraz zmysł równowagi i czucia głębokiego. Wszystko po to, aby podczas szybkich i ostrych zakrętów nie dochodziło do kontuzji. Według danych statystycznych z 2009 roku aż 33% psów uprawiających ten sport doznaje urazu ortopedycznego (najczęściej dotyczy on kończyny piersiowej, w tym barku), a u 58% z nich zdarza się to w trakcie trwania zawodów. U psów sportowych należy zawsze pamiętać o rozgrzewce, ćwiczeniach rozluźniających oraz o odpowiednio zbilansowanej diecie. Regularne kontrole w gabinecie ortopedycznym lub u zoofizjoterapeuty są wymagane w celu oceny układu ruchu oraz kondycji sportowej psa, ale także w celu wykrycia ewentualnych urazów ortopedycznych na wczesnym etapie. Na koniec warto dodać, że obecnie dostęp do konsultacji ortopedycznych jest dużo prostszy i łatwiejszy niż kilkanaście lat temu. Ortopedia weterynaryjna w Polsce w ostatnich latach rozwinęła się w błyskawicznym tempie, co sprawiło, że w każdym mieście pracuje lekarz weterynarii ortopeda. To bardzo ważne, aby w celu leczenia kończyny po nagłym urazie bądź w przypadku kulawizny, udać się do doświadczonego lekarza, który zajmuje się tą konkretną dziedziną medycyny weterynaryjnej. Kliniki ortopedyczne i rehabilitacyjne dysponują szerokim zakresem usług rehabilitacyjnych, a w niektórych miastach są specjalne sale treningowe. Zoofizjoterapeuci dysponują także sprzętem umożliwiającym prowadzenie zabiegów i ćwiczeń w domu pacjenta. Wszystko po to, aby nasi czworonożni przyjaciele mogli szybko i sprawnie powrócić do pełnego zdrowia. Witam. Po powrocie do domu zauważyłam że mój pies ma w niewyjaśniony sposób całkowicie ściągnięty napletek. Cały czas liże się po tym miejscu i widać że go boli. Niestety rodziców nie ma w domu a ja sama nie jestem w stanie dowieźć go do weterynarza. Czy może mu się coś stać do rana gdy rodzice wrócą i ktoś będzie wstanie mu pomóc ? Czy grozi mu coś poważnego i czy jest się czym martwić ? Zmartwiona właścicielka 4 msc-nego kundelka może dojść nawet do martwicy prącia i konieczna może być amputacja, więc raczej nie czekałbym tak długo. 29 listopada 2016, 20:30 Dzień dobry, podbijam temat. Nieco ponad tydzień temu zauważyłam czerwoną plamkę krwi, później pojawiały się stopniowo na podłodze. Od razu udaliśmy się do weterynarza. Po badaniu USG stwierdzono: nieznacznie powiększoną prostatę i zapalenie pęcherza. Pies został wzięty ze schroniska w lipcu br. Nerki, wątroba prawidłowe. Przepisane leki: carprodyl 3/4 tabl. przez 5 dni, enroxil 1/2 tabl przez 16 dni, cyclonamine 2 x 1 16 dni, uroval mannosa 1 kaps. do końca opakowania. Piesek dodatkowo dostaje tabletki o nazwie: cardialis: 1 x 1 tabl. przez 2 tyg. Wyniki badania krwi potwierdziły zapalenie w obr. ukł. moczowego. Badanie moczu: Billirubin neg, Nitrit neg, Ketones neg, Leukocytes +, komórki nabłonka dróg pojedyncze w polu widzenia, bakterie-mierna ilość, brak drożdży,grzybów,pasożytów, pierwotniaków, kryształków, śluzu. Inne: 2-3 leukocyty wpw, 5-8 erytrocytów wpw, plemniki liczne w całym względna: 1,019 g/ml Białko: neg.,Hemoglobina: +, Urobilinogen norm.,Glukoza: neg. Po 1 tygodniu od brania tabletek pies przez pierwsze 5 dni nie było plam krwi, w 6 dniu znów się pojawiła lekko różowa, kolor nie był jużtak intensywny jak na początku a dziś - 7 dzień brania tabletek znów pojawiła się intensywnie czerwona krew. Nie są to duże ilośco - pojedyncze kropki. Pies ma około 9 lat. Po tygodniu idziemy na ponowne badanie USG. Weterynarz stwierdził: jeżeli po około tygodniu krew będzie nadal wypływać z prącia oznacza to,że wynika to z problemu z zrobimy badanie RTG cyfrowe. Czy znajdzie się tu Weterynarz, który podpowie jakie można zrobić jeszcze badania aby wykluczyć nowotwór prostaty? Pieska mam od niedawna i bardzo się i czekam na odpowiedź

prącie u psa długość